Słyszę czasem...

Słyszę czasem od Was: 

że budzę podziw...Bo życie toczę tutaj, na ziemi obcej i nieznanej. Gdzie mnogość języków, kolorów skóry, wyznań cały wachlarz. Gdzie kierowca wsiada z prawej a nie lewej strony, gdzie biegi po lewej a nie po prawej. Krany są dwa i spłuczka w kształcie klamki...gdzie nie ma gniazdek w łazience, a okna otwierają się na zewnątrz. Gdzie dzieci widzę zimą bez czapek, z krótkimi rękawkami i z gołymi nogami. A na wiele chorób lekarz poleca zwykły paracetamol.

Pytacie jak sobie radzę...

Byłam kiedyś jak drzewo, które płytko wrosło w glebę a któremu wiatr wyrwał korzenie. Potem przesadzone w inne, obce miejsce. Gdzie przez trzy następne lata nie mogło się ze smutku zazielenić. Dziś już wrasta coraz głębiej i głębiej. Szumi dumnie z polskim sercem w lesie gdzie takich jak ono już tak przeogromnie wiele... A każde drzewo ze swoją własną zapisaną głęboko historią. 

Tu dzień mija podobnie. Jednego poranka promienie słońca przebijają się przez zaciągnięte na noc zasłony, drugiego deszcz delikatnie stuka po szybie. Tak samo trzeba przygotować śniadanie, ubrać siebie i dzieci. Temu płatki, temu tosta z dżemem. Nastawić czajnik na herbatę. Odpowiedzieć na maile, umówić wizytę do lekarza, podjechać do Tesco po maślane bułeczki, mleko, jogurty... a do polskiego po jarzyny i makaron na rosół. Tak samo trzeba iść do pracy. Rozliczyć podatek. Odebrać Aleksa z przedszkola. Zapłacić rachunek za wodę. Rozwiesić pranie. Sto razy zawołać na obiad a potem jeszcze tysiąc pięćset przypomnieć: Aleks jedz, Wojtek jedz. Trzeba sprzątnąć klocki i zamieść rozgniecione ciastko z podłogi. Potem jeszcze tylko dzieci wykąpać, położyć spać...I wreszcie chwila dla siebie...

Może jeszcze będę kiedyś tam gdzie rodzinny próg domu, gdzie na polach rosną chabry, sarny, zające i lisy uciekają przed nami w popłochu, gdzie las pachnie grzybami, gdzie poziomki można jeść garściami. Powietrze zimą gęsto  przesiąknięte dymem z kominów, bo każdy pali w piecu czym popadnie. Psy szczekają przy bramach. Sąsiadka z za firanki nas zlustruje. A w sklepie można się dowiedzieć wszystkiego i o wszystkich szybciej niż na Facebooku. Kto z kim, po co i dlaczego. Kto w ciąży, kto się rozwodzi. Kto sobie coś kupił lub nie i dlaczego. 

Do takich zwykłych rzeczy można i czasem zatęsknić. Tutaj jakby się chciało to można spokojnie w piżamie wyjść do sklepu, lub nawet w samym szlafroku i nikt nawet nie będzie raczył popatrzeć za Tobą. Każdy idzie w swoją stronę i nie ogląda się na nikogo. Ważne żeby mieć uśmiech na twarzy i był "lovely day"! A najlepiej żeby wszystko inne też było "lovely" lub jeszcze ewentualnie "fantastic", a wtedy to wiadomo już żyć nie umierać!

Prom Anglia-Francja

Malutki pokój chłopców

Dziś króciutko...ostatni dzień Łukasza urlopu :)

...

Niewiele się zmienia u chłopaków w sypialni. Chyba przede wszystkim dlatego, że nie ma już tutaj nawet skrawka wolnego miejsca. 

Mogę poszaleć jedynie ze zmianą pościeli, zasłon, dywaników.

Pościeli szukam już dość długo bezowocnie, chyba po prostu uszyję coś własnoręcznie. Ceny czegoś co mi się podoba odstraszają skutecznie. 

Jakiś czas temu kupiłam dwustronne, bawełniane narzuty na łóżka w Dunelm Mill. Wreszcie zapanował na nich względny ład.

Podczas ostatniej wyprzedaży w Laura Ashley udało mi się kupić dywanik w kratę. Dalej jest na wyprzedaży ale już po wyższej cenie. 

Laura Ashley - Gingham Cotton Rug

Dunelm Mill - Kids Stars Patchwork Beadspread

Malutkie poduchy z sercem sama uszyłam, poprzednie były już nieco podniszczone.

I na koniec kreda zamknięta w formie pisaków. Dość ciekawe rozwiązanie. Można ich używać na tablicach i szkle. 

Ebay - 6Colours Neon Fluorescent Liquid Chalk Marker Blackboard Glass Windows Menu Pens

Pozdrawiam i do następnego!!!


P.S. Spieszyłam się, żeby na zdjęciach był porządek...to naprawdę trwało kilkanaście minut :D
Jak tylko zjawili się "panowie" ład poszedł w siną dal ;) 

Życie i bycie...

W życiu zdarzają się lepsze i gorsze dni. Czasem dopada nas smutek, łzy, ból i rozpacz, a czasami radość i euforia. 

Najważniejsze żeby mieć w sobie siłę aby w każdym  jednym dniu doszukać się piękna i radości. 

Mimo tego, że czasami już siły brak i sensu nie widać. 

Życie trzeba garściami brać, dziś jeszcze jestem tu...ale czy jutro też...pewności nie mam.

...

Ostatnie dni spędziłam na segregowaniu fotografii, które przez ostatnie lata sukcesywnie gromadziły się na dysku. Wybrałam kilkaset najciekawszych i poleciały do wywołania. Obiecuję sobie, że teraz będę je rok rocznie drukować, bo co sześć czy pięć lat to zdecydowanie za długo.

Fotografie obudziły we mnie tyle wspomnień...

Na zdjęciu poniżej ja w pewien letni dzień w Krakowie, na rok przed wyjazdem do UK. Nawet do głowy by mi wtedy nie przyszło, co mnie czeka za kilkanaście miesięcy. 

Lato/Kraków 2007

Tutaj już moje pierwsze lokum po przylocie. Straszne, wilgotne i spleśniałe. Co rano budziły nas dźwięki myjni samochodowej. To tutaj spaliśmy jakiś czas na dmuchanym materacu, na wiecznie mokrej od niedogrzania podłodze.

Wielkie szczęście, że spędziliśmy w tym mieszkaniu tylko 5 miesięcy.

Amersham

Po tym czasie wprowadziliśmy się do kolejnego mieszkania, gdzie spędziliśmy ponad dwa lata. Tutaj już było nam całkiem dobrze :)

Ale po pewnym czasie zwyczajnie ciasno.

Chesham/mieszkanie na pierwszym piętrze 

Życie potrafi się tak błyskawicznie zmieniać. 

Kiedyś priorytetem było w co się ubrać na dyskotekę, jakie buty założyć i jaką fryzurę zrobić...

A dziś...

trzeba tak zorganizować dzień, żeby zdążyć zrobić śniadanie, wyszykować dzieci, zaprowadzić Aleksa do przedszkola, zrobić pranie, przygotować obiad, odebrać Aleksa z przedszkola, rozwiesić pranie, zająć czas chłopakom tak żeby nie było słychać ciągłego: to moje, to mój kolor, ja pierwszy...

Poczytać, pograć, pobawić się...Wykąpać, położyć spać...itp.

Czasami potrafi mi się włączyć autopilot i wtedy działam bez większego zaangażowania, bez radości, beznamiętnie w biegu, ciągłym pośpiechu. Tak łatwo zapomnieć żeby być w tym co się robi, żeby wyhamować i cieszyć się tym co tu i teraz.

A przecież tylko tak na spokojnie, można poczuć, że życie ma smak i głęboki sens.

...

Dziś priorytetem są nasze dzieci i cała uwaga wokół nich. 

Uśmiechy na ich buziach-bezcenne. 

Wielką radością są też dla nas chwile przeznaczone na gotowanie...

Jakiś czas temu odkryliśmy blog kochamgotować.

Jest tam tyle ciekawych przepisów, szczególnie na potrawy typu fast food. 

Czasami dopada nas wielka chęć na nie, a wtedy lepiej przygotować coś samemu w domu. Wychodzi taniej i zdrowiej.

Dzisiaj gościł u nas domowy kebab.

Pozdrawiamy wszystkich podglądaczy!!!

Pięć lat przemierzam obce lądy...

"Nikt nie może nigdzie dojść, jeśli skądś nie odszedł"

John Updike

Czy można urodzić się w jednym życiu dwa razy?

Pierwszy raz zobaczyłam świat 21 października 1982 roku ,w sosnowieckim szpitalu,

a 25 marca 2008 ponownie, robiąc pierwszy krok na mojej ziemi nieznanej na angielskim - "Luton Airport".

Decyzja o wyjeździe była niemal błyskawiczna. Wymówienie w pracy, wystawienie auta na sprzedaż, pozbycie się niepotrzebnych rzeczy, kupienie biletu, spakowanie walizki. 

Poranny samolot z Katowic do Luton...i już...

Tak musiało być. Niczego nie żałuję.

Miałam 24 lata i 5 miesięcy. Niewiele mi do szczęścia w tamtym czasie brakowało. Fajna praca, bardzo aktywna, w ciągłym ruchy, ciągle nowi ludzie, dobre pieniądze, taka, którą można spokojnie określić - full wypas. Wyjścia co weekend, kino, kluby, wyjazdy za miasto, fitness, kolejne studia podyplomowe...Kręciło się...czasami nawet bardzo. Ostatni rok przed wyjazdem spędzony tak intensywnie. Nigdy już żaden czas przed ani po tym roku nie był taki dla mnie. To taki zryw jak mają ludzie którzy dowiadują się, że nie wiele im czasu pozostało na ziemi - przynajmniej tak to teraz odbieram.

Ale ja nie wiedziałam, jeszcze wtedy że wyjadę, po prostu żyłam i robiłam to wszystko co chciałam.

Potem wirtualne spotkania z Łukaszem on już tu ja jeszcze tam.

"Zostałeś stworzony po to, żeby dostrzegać piękno kreacji i wieść życie w miłości. Jeśli jednak nie potrafisz dostrzec miłości w sobie, to nawet gdyby cały świat Cię pokochał, i tak nic się w Tobie nie zmieni".

Don Miguel Ruiz, Janet Mills - Medytacje i Modlitwy

Nic chyba tak na człowieka nie może wpłynąć jak MIŁOŚĆ.

Ta prawdziwa i jedyna.

To ona mnie tutaj w jakimś sensie ściągnęła. 

I tutaj piszę ona swoją dalszą historię.

Byłam kiedyś ja, teraz jesteśmy My i nasze dzieci. 

Co będzie dalej, czy już zawsze tutaj? 

Mam nadzieję, że koniec będzie tam gdzie początek, gdzie pierwszy oddech miał miejsce.

Świeżutki katalog Laury Ashley - wczoraj dotarł do moich drzwi. To mój numer jeden wśród katalogów wnętrzarskich.

Możecie go przejrzeć tutaj.

Kilka pstryknięć...

Nie ma rzeczy, która mi się tutaj nie podoba. Do jutra trwa jeszcze zimowa wyprzedaż...jak ktoś ma możliwość... Mnie się udało kupić dywanik do pokoju chłopaków, który pewnie wkrótce pokażę...

Dziękuję za tyle miłych komentarzy, które zawsze zostawiacie!!!

Pozdrawiam i do następnego!!!!